Şamlı Hafız Tevfik (rahmetullahi aleyh) anlatıyor:
Bir mecliste miracı muhal ve imkansız görmüşlerdi. Ben bunu Üstad'a anlattığım zaman "Al kalemi yaz" demişti. İlk defa Mi'raç Risalesi'ni (31. Söz) yazmıştım.Üstad yazdıracağı zaman biraz durur, "bağladım, tuttum veya yakaladım" derdi. Bir hamlede 72 sayfa yazmıştım.
Üstad Barla'da bir gün bana hazırlan gideceğiz, dedi. Bir uçurumun kenarına vardık. İnna a'tayna'nın sırrını yazmaya başladık.
Yanımdan uzaklaştı. Sesi uzaktan sanki göklerden geliyordu. Yağmur yağmaya başladı. "Üstad'ım ıslanacağız." deyince "öyle mi?" diyerek ellerini iki yana açıp dua etti.
Yağmur etrafımıza yağdığı halde biz ıslanmadık.
"Biz senden korktuk" deyince "Hayır bu benden değil, hizmet ettiğim makamdan geliyor" dedi.
(Son Şahitler-4, s. 211)
