Hiç çekinmeden haramın peşine koşarsın,
O son günde Azrail’den nereye kaçarsın,
Unutma ki o tatlı can çıkacak bir gün.
Geçici dünyanın peşine koşar durursun,
Burada kalacak gibi post serip kurulursun,
Acayipsin öbürünü hepten unutursun,
Çaresi yok ecel sana hatırlatır bir gün.
İnsanın ne olur hali gaflete dalarsa,
Kendini frenlemeden her yere salarsa,
Menfilere aldanıp onlarla sarmaş dolaşsa,
Onu Azrail onlardan ayıracak bir gün.
İnsan nereden geldi hiç düşünmez mi?
Burada vazifesi nedir aklı sezmez mi?
Her gün ölenler oluyor onları görmez mi?
Görecektir kendi tabutuna bindiği gün.
İtimat etmezsin seni yoktan var edene,
Kendini haklı görmek için çalarsın çene,
Olur olmaz yerde öldürdün bu kadar sene,
Günahlı hayata çok pişman olursun bir gün.
Rabbin sana vâad etmiş ebedi saâdet,
Kaybedersin onu kendine etmez isen dert,
Ona karşı gelenlere orasıdır çok sert,
Kendinde onu görürsün gelirse son gün.
Çok boşa harcarsın o kıymetli vaktini,
Neticesiz yerlerde tükettin tâkatini,
Hiç düşünmez misin Allah’la mülakatını,
Bunların hesabi olmaz mı gelirse son gün.
Kelepçe ili kayıtlı getirilmeden gel,
Masivaya değil, O’na karşı bükmelisin bel,
Bunu yapmak için sen gaflet perdesini del,
Yoksa pahalıya patlar can vereceğin gün.
Sana emanet verilen malı sahibine sat,
Vazifeni yapmakla derdini başından at,
O yolda başka geçmez, sen bavula sevap kat,
Unutma ki çok yakındır o gelecek son gün.
Kasım 2001 Abdülkadir Haktanır
